پین داخل کانال دندان چیست؟

در دندانپزشکی به منظور بازسازی و افزایش استحکام دندان ها از پین داخل کانال دندان استفاده می کنند. این ابزارها زمانی به کار می روند که تاج دندان دچار آسیب دیدگی شدید شده باشد. به طور کلی، استفاده از پین دندان به منظور افزایش استحکام دندان صورت می گیرد و گاهی اوقات پس از عصب کشی دندان با نظر دندانپزشک استفاده می شود. معمولا پس از اعمال پین در داخل کانال دندان، از موادی مانند آمالگام، کامپوزیت یا سایر مواد، برای تقویت دندان ها استفاده می شود.

چرا از پین دندان استفاده می شود؟

پین ‌های دندان به عنوان اتصال بین بخش‌ های مختلف دندان عمل می‌ کنند و بین دندان باقیمانده و ترمیم شده، اتصال محکمی برقرار می ‌کنند. این پین ها دارای کاربردهای متعددی هستند و دلایل استفاده از آن ها نیز متعدد است. برخی از دلایل استفاده از پین ‌در کانال دندان عبارتند از:

استفاده در دندان شکسته

در صورتی که دندان به شدت شکسته باشد و نتواند قسمت های باقیمانده را نگه دارد، نیاز به پین دندان است. پین دندان به دندان پایه چسبیده و باعث تقویت دندان شکسته می ‌شود.

ضربه یا صدمه

اگر دندان با ضربه یا صدمه قابل ترمیم مواجه شود اما ساختار دندان ضعیف شده باشد، استفاده از پین دندان می ‌تواند تاثیر زیادی بر حفظ استحکام آن داشته باشد. پین دندان به عنوان یک پایه میان دندان اصلی و قسمت ترمیم عمل می ‌کند.

دندان ضعیف

در برخی موارد، دندان‌ ها به دلیل پوسیدگی شدید یا سایر عوامل ممکن است ضعیف شوند. در این موارد، استفاده از پین در داخل کانال های دندان می ‌تواند به تقویت و استحکام دندان کمک کند.

حفظ ترمیم دندان

در صورتی که دندان ترمیم شده باشد، استفاده از پین دندان می ‌تواند کمک کند تا ترمیم در مکان خود قرار بگیرد و از جدا شدن آن جلوگیری کند.

پین ‌های مورد استفاده در کانال دندان حدود نیم میلی ‌متر طول دارند. ابتدا یک سوراخ کوچکتر از پین در دندان حفر می‌ شود و سپس پین در این سوراخ قرار داده می‌ شود. سپس با استفاده از یک ماده پرکننده مانند آمالگام یا کامپوزیت، ناحیه حفر شده پر و ترمیم می‌ شود.

استفاده از پین‌ ها در مواردی که ساختار دندان ضعیف شده و نمی ‌تواند مواد پرکننده دندان ها را به خوبی نگه دارد، به کار می روند. متخصصان دندانپزشکی بر اساس شرایط بیمار تصمیم می‌ گیرند که آیا استفاده از پین در داخل کانال دندان مناسب هست یا خیر.

موارد منع استفاده از پین در کانال دندان

در برخی موارد، استفاده از پین‌های دندان ممکن است مناسب نباشند. این موارد عبارتند از:

ریشه منحنی دندان

در صورتی که ریشه دندان منحنی باشد و پین دندان به درستی در آن قرار نگیرد، امکان استفاده از آن وجود نخواهد داشت.

ریشه کوتاه

اگر ریشه دندان بسیار کوتاه باشد و طول کافی برای قرارگیری پین وجود نداشته باشد، استفاده از پین غیرممکن بوده یا با بروز مشکلات مختلف همراه می شود.

شکستگی زیر لثه

اگر بخشی از دندان زیر لثه شکسته شده باشد و دسترسی به ریشه برای قرارگیری پین محدود شود، استفاده از پین ممکن است با مشکلاتی همراه باشد.

روند غیرطبیعی در اطراف اپیکس

اپیکس یک نقطه مرزی بین ریشه دندان و بافت اطراف آن است. اگر در این ناحیه روند غیرطبیعی، مانند التهاب وجود داشته باشد، استفاده از پین ممکن است مشکلاتی را به برای فرد بیمار به وجود آورد.

بیماری پریودنتال

در صورتی که دندان به دلیل بیماری‌ های پریودنتال (مانند کم شدن استخوان لثه و ضعف پیوند لثه) لق باشد، استفاده از پین منجر به نتایج نامطلوب می شود.

کودکان

اگر رشد ریشه دندان در کودکان کامل نشده باشد و ریشه به اندازه کافی برای قرارگیری پین بزرگ نباشد، استفاده از پین غیرممکن و حتی خطرناک است.

سالمندان

برای سالمندان نیز استفاده از پین داخل کانال دندان با محدودیت هایی همراه است. در صورتی که کانال ریشه دندان در این افراد بسیار باریک باشد و قرارگیری پین در آن مشکل ایجاد کند، استفاده از آن غیرممکن می شود.

انواع پین مورد استفاده در کانال دندان

پین دندان دارای دو نوع مختلف است که عبارتند از:

پین مورد استفاده در داخل عاج دندان

پین مورد استفاده در داخل عاج دندان به عنوان پین‌ های ریشه ‌ای یا پین‌ های خمیر دندانی شناخته می ‌شوند. این پین ‌ها برای تقویت دندان هایی استفاده می ‌شوند که تاج آن ها شکسته اما ریشه دندان عصب کشی نشده است.

پین ‌های دندانی دارای اندازه های مختلفی هستند؛ ولی به طور معمول طول آن ها حدود ۳ میلی متر است. این پین ها دارای قطری به اندازه ۴ دهم میلی متر نیز هستند

این پین ‌ها به طور محکم در داخل عاج دندان قرار می ‌گیرند تا دندان شکسته را تقویت کرده و تاج جدید را به آن متصل کنند. در عمل، پین ‌ها به صورت پیچ در داخل عاج دندان قرار می‌گیرند.

پینی که در داخل کانال دندان استفاده می شود

پین‌ های دندانی که در کانال ریشه دندان قرار می ‌گیرند، برای استحکام بخشیدن به دندان هایی که از طریق انجام عصب ‌کشی دندان، درمان شده اند، استفاده می ‌شوند. این پین ‌ها به وسیله مواد خاصی که به عنوان چسب استفاده می ‌شوند در داخل کانال دندان قرار می گیرند.

ایمپلنت با پین دندان چه تفاوتی دارد؟

پین در دندان ‌های طبیعی قرار می ‌گیرد و به طور معمول برای تقویت دندان ‌های آسیب دیده استفاده می ‌شود. اما ایمپلنت‌ به جای دندان‌ هایی که به طور کامل خارج شده اند، قرار می‌گیرد و در استخوان فک قرار داده می ‌شوند. پین ها از موادی مانند آلیاژهای آهنی یا تیتانیوم و سرامیک ساخته می ‌شوند. ایمپلنت به طور عمده از تیتانیوم ساخته می ‌شود؛ زیرا تیتانیوم ماده ‌ای است که بدن انسان به آن واکنش نشان نمی دهد و به خوبی با استخوان فک ادغام می ‌شود.

پس از قرار دادن پین دندان، پروسه ترمیم و بازسازی دندان به صورت مستقیم آغاز میشود. زمان لازم برای ترمیم دندان بستگی به وضعیت دندان و فرآیند ترمیمی دارد و ممکن است چند جلسه درمانی لازم باشد. در مورد ایمپلنت، بعد از قرار دادن پایه ایمپلنت در استخوان فک، مدت زمان مشخصی لازم است تا استخوان به درستی به ایمپلنت متصل شود. این فرآیند به عنوان ادغام ایمپلنت شناخته می‌شود و معمولاً مدت زمانی بین 3 تا 5 ماه طول می‌کشد.

عوارض استفاده از پین در داخل کانال دندان

استفاده از پین دندان، علاوه بر مزایای که در تقویت و حفظ استحکام دندان دارد، می تواند باعث بروز عوارض جانبی مختلف شود. برخی از این عوارض شامل موارد زیر می شوند:

عفونت
حساسیت و التهاب لثه
اعمال فشار بیش از حد به دندان های کناری
تغییر اندازه و شکل دندان

معمولا دندانپزشک قبل از استفاده از پین، با بررسی و معاینات مختلف، شرایط را برای استفاده از این روش ارزیابی می کند تا از هرگونه آسیب و عارضه ای جلوگیری کند.